1ـ رسوایی در دنیا

امام علی علیه السلام در نامه بیست و ششم، ضمن بیان برخی از توصیه ها و سفارشها برای
مأموران مالیاتی، در باره خیانت به بیت المال، مطالبی را گوشزد کرده است. آن حضرت، خیانت
به بیت المال را، مساوی با خیانت به امت اسلامی دانسته و گفته است:

إنَّ أعظمَ الخیانة خیانةُ الأُمَّةَ و أفْظَعُ الغَشّ ِغِش الأئمة؛ [68]

همانا، بزرگترین خیانت، خیانت به ملت، و رسواترین دغلکاری، دغلبازی با

امامان است.

سپس در ارتباط با آثار و پیامدهای خیانت به بیت المال گفته است:

مَنِ استهان بالأمانة و رَتَعَ فی الخیانة و لمْ یُنَزَّه نَفْسَهُ و دینَهُ عنها، فقد أحَلَّ بنفسه الذلَّ
و الخِزْیَ فی الدنیا و هو فی الآخرة ِأذلّ و أخزی؛ [69]

کسی که امانت (بیت المال) الهی را خوار شمارد و دست به خیانت آلوده کند و خود و
دین خویش را پاک نسازد، درهای خواری را در دنیا به روی خود گشوده و در قیامت
خوارتر و رسواتر خواهد بود.